Maine Coon – olbrzym o łagodnym sercu

W ostatnich latach furorę wśród miłośników kotów robią puchate olbrzymy o łagodnych sercach, czyli Maine Coony. Zainteresowanie tą rasą ma swoje uzasadnienie, ponieważ ci koci arystokraci, to chodząca na czterech łapach dobroć, wsparta wyjątkowo zrównoważonym charakterem i obleczona w potężne, muskularne ciało dzikiego zwierza.

Maine Coony przywędrowały do Europy z Ameryki Północnej i są jedną z najstarszych kocich ras tego kontynentu. Ich nazwa pochodzi od stanu Maine, gdzie pierwotnie występowały dziko. Maine Coon (zwany też Mainkunem) powstał najprawdopodobniej z krzyżówki amerykańskiego kota pospolitego z kotem typu angora lub norweskim leśnym.

Z jego pochodzeniem wiąże się legenda mówiąca o tym, że stanowi on efekt mariażu dzikiego kota i szopa pracza (po ang. coon – stąd drugi człon nazwy). I chociaż rzeczywiście wyjątkowo okazały i puszysty ogon Maine Coona przypomina ten, jakim może się poszczycić szop pracz, genetycy uznali, że podobna krzyżówka jest niemożliwa.

Natomiast inna teoria mówi o tym, że jego pierwszymi rodzicami byli dziko żyjąca kotka domowa i amerykański ryś, stąd charakterystyczne pędzelki wieńczące uszy Maine Coona. Niezależnie od swojego pochodzenia koty tej rasy uchodzą na świecie za jeden z symboli Ameryki a po raz pierwszy zaprezentowano je w 1860 roku na wystawie w Nowym Jorku.

Wygląd rasy

Maine Coon jest największym kotem domowym (średni ciężar dorosłej kotki to 4 – 6 kg, a kocura 6 do 10 kg, ale nierzadko spotkasz osobniki ważące 11 i więcej kg i mierzące ponad 1 metr długości). Są to koty półdługowłose o obfitym długim futrze na brzuchu, ogonie i pośladkach, a ich sierść jest miękka, gładka i wodoodporna.

Występują w różnych odmianach kolorystycznych, ale najbardziej popularne są pręgowane szaro-czarne i rude. Mają muskularną, proporcjonalną budowę ciała, szeroką klatkę piersiową, solidne nogi i szczególnie długi, imponujący ogon. Cechy charakterystyczne, po których go rozpoznasz to: duże obficie owłosione uszy – zwieńczone pędzelkami, kępki sierści między palcami u łap, oraz profil głowy, w którym broda i nos tworzą jedną linię.

Temperament i charakter

Jeśli szukasz kota o łagodnym usposobieniu i zrównoważonym charakterze Main Coon jest właśnie dla ciebie. Są to, bowiem zwierzęta nie tylko piękne, ale i szczególnie towarzyskie oraz łatwe we współżyciu (chociaż nie przepadają za obcymi). Przy swojej wyjątkowej łagodności są jednocześnie bardzo aktywne i interesują się wszystkim, co je otacza. Co ciekawe, Miane Coony nie miauczą, a wydają melodyjne dźwięki podobne do gołębiego gruchania.

Jak mówi Katarzyna Popowska, właścicielka hodowli Cozy Top – Miane Coony, pomimo, że zdają sobie sprawę ze swojej siły są całkowicie pozbawione agresji i bardzo przyjacielskie. To takie psiaki w kociej skórze. Lubią dzieci, akceptują inne zwierzęta i bardzo przywiązują się do właściciela. To inteligentne, zrównoważone i mające znakomity kontakt z człowiekiem koty.

Dodajmy, że szczególną cechą Maine Coonów jest bardzo długi okres ich dojrzewania (nawet do 4 lat).

Pielęgnacja i żywienie

Maine Coony nie są specjalnie wybredne, dlatego raczej nie będziesz miała problemu z wyżywieniem tego kota. Pamiętaj jednak, że ze względu na ich sierść warto jest je karmić karmą przeznaczoną dla kotów długowłosych. Są to, bowiem mieszanki, które po pierwsze mają w swoim składzie czynniki pielęgnujące kocie futro a ponadto zawierają komponenty rozpuszczające sierść w kocim żołądku. Na rynku są nawet dostępne karmy specjalnie przeznaczone dla Maine Coonów i uwzględniające wszystkie żywieniowe potrzeby tego łagodnego olbrzyma.

Co do pielęgnacji to tutaj będziesz musiała włożyć trochę wysiłku, koty tej rasy wymagają, bowiem regularnego czesania (minimum raz w tygodniu). I najlepiej abyś swojego pieszczocha przyzwyczaiła do tej czynności kiedy jest małym kotkiem (inaczej kiedy podrośnie może protestować).

Przed czesaniem najlepiej żebyś natarła kota specjalnym pudrem (do kupienia w sklepach zoologicznych), zwłaszcza ogon (który u młodych Maine Coonów może się przetłuszczać). Ułatwi ci to znacznie szczotkowanie, a sierść twojego kociaka będzie później szczególnie puszysta i błyszcząca. Koty tej rasy można też kapać, ale nie rób tego zbyt często. Raz w roku naprawdę wystarczy.

Choroby

Maine Coony są na ogół dosyć odporne i przeważnie cieszą się dobrym zdrowiem (w czym często nie ustępują dachowcom). Jednak oczywiście zdarza się, że i one chorują.

Wśród najczęstszych potencjalnie grożących im dolegliwości wskazuje się na dwa problemy: kardiomyopatię (inaczej HCM – czyli wadliwą pracę serca) oraz dysplazję bioder. Pierwsza z nich ma charakter dziedziczny, druga podłoże genetyczne i środowiskowe. Obie można wykryć za pomocą specjalistycznych badań.

Dlatego gdy będziesz kupowała kota warto, abyś spytała hodowcę o aktualne badania i przypadki tych chorób wśród przodków Maine Coona, którego zamierzasz nabyć.

08.06.2009

foto:istockphoto.com